எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள்

மெய்ப்பொருள் காண்ப தறிவு.

கடைசியாகப் பன்னிரண்டாம் வகுப்புப் பொதுத்தேர்வோடு திருக்குறளை இரண்டு மதிப்பெண்ணுக்கு அடமானம் வைத்ததோடு சரி. வாழ்க்கையில் அதைப் பயன்படுத்துவதைப் பற்றி ஒரு போதும் சிந்திக்கவில்லை. அப்படி சிந்திப்பதற்கு இடம்தராத வகையில் வேகமாக இயங்கிக்கொண்டிருக்கும் சமூகப் போராளிகள் என தம்பட்டம் அடித்துக் கொள்பவர்களைத் தலையில் குட்டியிருக்கும் குறும்படம் தான் Yours Shamefully 2 #Devdiya (யுவர்ஸ் ஷேம்ஃபுல்லி2).

பிஹைன்வுட்ஸின் யூடியூப் பக்கத்தில் இதன் ட்ரெய்லர் வெளியாகி பரபரப்பை ஏற்படுத்தியிருந்த வேளையில், பிப்ரவரி 26 அன்று வெளியான இந்தக் குறும்படம் 48 மணிநேரத்தில் 57இலட்சம் பார்வைகளைக் கடந்துள்ளது. சமூக வலைதளங்களில் ஒரு புறம் புல்வாமா – அபிநந்தன் – #saynotowar ஆகியவைப் பரவலாகப் பேசப்பட்டாலும், இக்குறும்படமும் கடந்த இரு நாட்களாகப் பேசுபொருளாக இருக்கிறது. சமூக வலைதளங்களில் உண்மையற்ற செய்தியைப் பகிர்வதால் ஏற்படும் விளைவுகளை முதன்மைக் கதைக்களமாகக் கொண்டது இக்குறும்படம்.

கதைச்சுருக்கம்

நவீன சமூகத்தின் கட்டற்ற பாலியலைப் பேசும் டீசர் ஒன்று வெளியிடப்படுகிறது. அதற்கான சமூக வலைதளப் போராளிகளின் மதிப்பீடுகளைக் காட்டிக்கொண்டு கதைத் தொடங்குகிறது. டீசரில் சுட்டப்பட்ட நேரத்தில் பேஸ்புக் நேரலையில் குறும்படத்தை வெளியிட ஒரு பெண் தோன்றுகிறார். அவரே நாயகி. உடைகளை ஒவ்வொன்றாகக் கழட்டிக் கொண்டு குறும்படத்தை வெளியிடப்போவதாக அறிவிக்கிறார். அவரே இக்குறும்படத்தை கதைசொல்லியாக நகர்த்திச் செல்கிறார். ஐந்தாண்டுகளுக்கு முன்னதாக நடந்த ஒரு விசயத்தை (நடந்ததாக நம்பப்பட்ட ஒரு செய்தியை) அவர் சொல்கிறார்.

‘தனியார் வாகன ஓட்டுநர் ஒருவர், தன்னுடைய வாகனத்தில் மாயா என்கிற பெண் தனிமையில் இருக்கும் போது, அவர் முன்னிலையில் சுய இன்பம் செய்வதாகவும், அதனால் தான் பாலியல் துன்பறுத்தலுக்கு ஆளாக்கப்பட்டதாகக் கருதி பேஸ்புக்கில் அந்த ஓட்டுநரின் படத்தோடு தன் உள்ளக்குமுறலை வெளிப்படுத்த, அது மிகுந்த அளவில் சமூகவலைதளத்தில் பகிரப்படுகிறது. இந்தத் துணிகர செயலுக்காக மாயாவை தமிழக முதலமைச்சர் பாராட்டுகிறார்’ என்பதே ஐந்தாண்டுக்கு முன்னடந்தது.

மேலும், அந்த ஓட்டுநரால் தன் வாழ்விலும் பாதிப்பு ஏற்பட்டதாகக் கூறித் தன் கடந்தகால நிகழ்வை விவரிக்கிறார் நாயகி. ஒரு நாள் இரவு, கேப் புக் செய்கிறார், அதே ஓட்டுநர் வாகனத்தில் இல்லத்திற்குச் செல்கிறார். இல்லத்தைத் தன் தோழி பூட்டிவிட்டு வெளியே சென்றுவிட்டதால், நாயகி காத்திருக்க வேண்டியிருக்கிறது. தன் செல்போன் ஆஃப் ஆனாதல், தோழியைத் தொடர்பு கொள்ளமுடியவில்லை. தோழியின் எண்ணும் நினைவில் இல்லை.  (ஓலா கேப் காரில் யூஎஸ்பி கேபிள் இருந்திருக்கும், அதைப் பயன்படுத்தி செல்போன்க்கு சார்ஜ் ஏற்றியிருக்கலாம். பின், தோழியிடம் பேசியிருக்கலாம் !) ’நான் பாத்துக்குறேன் நீங்க போங்க’ என்று சொல்லியும் தோழி வரும் வரை நாயகிக்குப் பாதுகாவலாகக் காத்திருக்கிறார் ஓட்டுநர். தோழி வந்தவுடன் எண்ணை நினைவில் வைத்துக்கொள்ள அறிவுரை சொல்லி நகரும் போது, ‘சாரி, பயத்துனால் தான் அப்படி ரியாக்ட் பண்ண வேண்டியதா போயிடுச்சி’ என்று சொல்ல, ஓட்டுநரோ ’பரவால்லங்க, நாங்க தான் சாரி சொல்லனும். நைட்டு பத்து மணிக்கு மேல, ஒரு பையனைப் பார்த்தாலே ரேபிஸ்ட் போல தோன்றுமளவிற்கு இந்த சொசைடியை மாற்றி வைத்திருக்கிறோம்’ என்று கூறிவிட்டுச் செல்கிறார்.   

பின், ஒரு நேர்முகத்தேர்வில் பி.ஈ பட்டதாரியான ஓட்டுநரும் நாயகியும் மீண்டும் சந்திக்கிறார்கள். பின் தொடர்ச்சியாக சந்திக்கிறார்கள். அதன் தொடர்ச்சியாக காதல் வயப்படுகிறார்கள். ஒருநாள் இரவு நாயகியோடு போனில் பேசிக்கொண்டே கேப் ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் போதுதான் ஒரு சம்பவம் நடக்கிறது. சவாரி செய்யும் பெண் புகைப்பிடிக்க முயல, காரினுள் புகைப்பிடிக்கக் கூடாது என்பதை வலியுறுத்துகிறார் ஓட்டுநர்.    

ஓட்டுநருடனான விவாதத்திற்குப் பின், அவனை ஒரு படமெடுத்துவிட்டு அங்கிருந்து செல்கிறார் புகைப்பிடிக்க முயன்ற பெண். அவள் தான் மாயா. ’மயிலாப்பூரை’ச் சேர்ந்தவளாக இயக்குநரால் காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் மாயா எழுதிய பேஸ்புக் பதிவு பல பகிர்வுகளைக் கடக்கிறது. சமூகவலைதளங்களில் பேசுபொருளாகிறது. இதனிடையே கைதாகி பெயிலில் வெளிவருகிறார் கார் ஓட்டுநர் தேவ். எந்தவொரு வேலையில் சேர்ந்தாலும், அவன் மேல் சுமத்தப்பட்ட பாலியல் குற்றச்சாட்டு அவனை வெகுவாகப் பாதிக்கிறது. சமூகமும் புறக்கணிக்கிறது. அவனது நியாயத்தை யாரும் கேட்பதில்லை, என்பதை நாயகி கூற இறுதியில் என்ன நடக்கிறது என்பது கதை.

சமூகவலைதளங்களில் பதிவேற்றப்படும் பொய்ச்செய்திகளை அதன் உண்மைத் தன்மையறிந்து பகிராததன் விளைவுகளை முதன்மையாகக் கொண்டு குறும்படம் நிறைவுற்றிருக்கிறது. ஆனால், அதைக் காட்சிப்படுத்த கையாளப்பட்டிருக்கும் முறை ஆணாதிக்கத்தின் வெளிப்பாடாகவே அமைகிறது.,

எங்கிருந்து கதைக் கட்டமைப்பு எடுத்தாளப்பட்டிருக்கிறது?

தமிழில் வெளியான லென்ஸ் திரைப்படத்தில் கணவன் மனைவி இருவரின் முதலிரவு வீடியோ Two lips (2லிப்ஸ்) என்ற பெயரில் இணையத்தில் பரவிவிடும். சில நாட்களில் அந்தப் பெண் மிகுந்த மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகி தற்கொலை செய்துகொள்வாள். தற்கொலைக்கு முன்பான மரண வாக்குமூலத்தை கேமிரா முன் காட்டிவிட்டு, கணவனிடமும் தந்தையிடமும் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டு உயிரை மாய்த்துக் கொள்வாள் பேசமுடியாத அந்தப் பெண்.

அந்த வீடியோ உலகம் முழுவதும் எல்லாரும் பார்க்கப்பட வேண்டும் என்பது அவளது இறுதி ஆசை.  ஆனால், கணவன் அதை வெளியிட மாட்டான். அவர்களது முதலிரவை முதல்முறையாக இணையத்தில் பதிவேற்றியவனைக் கண்டறிந்து, அவனுக்கு அவனது தவறை ஸ்கைப் வீடியோ கான்வர்சேஷன் வழியாக உணர்த்தி அவன் கண் முன்னாலேயே கணவனும் தற்கொலை செய்து கொள்வான். அந்த இருவரின் தற்கொலைக் காணொளியை “two lips ends” என்ற பெயரில் இணையத்தில் பதிவேற்றுவான்.

அந்த டெம்ப்ளேட்டை அப்படியே Yours Shamefully 2 குறும்படத்திலும் பின்பற்றி இருக்கிறார்கள். தன் மீது அப்பட்டமாக சுமத்தப்பட்ட குற்றத்திற்கு நேரலையில், நடந்த உண்மையை எடுத்துரைத்துக் குற்றமற்றவன் என்பதை நிரூபிக்க முனைந்து இறுதியில் தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்கள். லென்ஸ் திரைப்படத்தில் குற்றவாளி ஒரு தனிநபர். ஆனால், இக்குறும்படத்தில் சுட்டப்பட்டிருக்கும் குற்றவாளி தனித் தனி நபர்களால் இணைந்த ஒட்டுமொத்த சமூக வலைதளமேயாகும்.

பெண்களுக்கெதிரான குறும்படம் :

பாலியல் துன்புறுத்தல்களை தைரியமாக வெளியே வந்து சொல்வதற்கான களமாக #Metoo போன்ற இயக்கங்கள் வளர்ந்து வருகிற சூழலில் இது போன்ற படைப்புகள் பெண்கள் முன்வைக்கும் உண்மையான குற்றங்களை ஏளனம் செய்வதாக அமைந்துவிடுகிறது. பெண்களை குற்றவாளிகளாகச் சித்தரித்து தற்போது பொதுப் புத்தியில் பெண்கள் மீதிருக்கும் வன்மக் கருத்துக்களுக்கு வலுசேர்ப்பதற்கான படைப்பாகவே இது இருக்கிறது.

அன்றாடம் பேருந்திலோ, இல்லத்திலோ, கல்வி நிலையத்திலோ, அலுவலகத்திலோ, பொது வெளியிலோ பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் பல்கிப் பெருகிவருகின்றன. வயது பேதமின்றி பெண்கள் மீதான பாலியல் அத்துமீறல் நடந்து வருகிற சூழலில், இந்தப் படம் அவற்றை மட்டுப் படுத்துவதற்கான களமாக இருந்திருக்க வேண்டும். ஆனால், அதைச் செய்யத் தவிர்த்திருக்கிறது.

ஆணாதிக்கக் கண்ணோட்டம் :

புகைப்பிடிக்க முயலுவதாக இயக்குநர் காட்சிப்படுத்தியிருக்கும் மாயா என்ற பெண், பாப் கட்டிங் தலையுடன், Sleevless (கையற்ற) உடையணிந்து போதையில் தள்ளாடிக்கொண்டிருப்பாள். தான் என்ஜிஓவைச் சேர்ந்தவள் என்று பிரகடனப்படுத்திக்கொள்வாள். அவள் காரினுள் சிகரெட் பிடிக்கக்கூடாதென ஓட்டுநர் தடுத்ததால், அவனைப் படமெடுத்து பாலியல் துன்புறுத்தல் செய்திருக்கிறான் என பொய்யாகச் சமூக வலைதளங்களில் பதிவேற்றுவார். ஒரு சுடிதார் அணிந்த அல்லது புடவை கட்டிய பெண்ணை முறை தவறிய பெண்ணாகக் காட்சிப்படுத்த குறும்படக் குழுவினரால் ஏன் முடியவில்லை? எனில், உடை ஒருவரது நடத்தையைத் தீர்மானிக்கும் சக்தியாக இருக்குமா?

பாப் கட்டிங் தலையில், ஸ்லீவ்லெஸ் உடையணியந்து போதையில் தள்ளாடி சிகரெட் பிடிக்க முனையும் ஒரு பெண்ணைக் காட்சிப்படுத்தியிருப்பதன் மூலம் ஸ்லீவ்லெஸ் அணிபவர்கள் / சிகரெட் பிடிக்கும் பெண்கள் என்றாலே இப்படித்தான் இருப்பார்கள் என்ற பிம்பத்தை முன்வைக்கிறார்கள். ஸ்லீவ்லெஸ் அணிபவர்கள் பெரும்பாலும், வளர்ச்சியடைந்த சமூகத்தின் உயர் மட்டத்தில் இருக்கின்ற மேட்டுக்குடியைச் சேர்ந்தவர்களாக இருக்கிறார்கள். எனில், அப்படிப்பட்டவர்கள் வைக்கின்ற குற்றச்சாட்டு தங்கள் சுய லாபத்திற்கானதாகவே இருக்கிறது என்பதை மறைபொருளாகக் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார் இயக்குநர்.

முன்வந்து தங்கள் பிரச்சினைகளைச் சொல்லவரும் பெண்களை இதுபோன்ற அவதூறுகளால் அடக்கி வைத்திருப்பதால், இன்னும் சொல்லாமலே உள்ளத்துக்குள் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் பெண்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துக் கொண்டே போகும்.

நீங்களெல்லாம் குற்றவாளிகள் உங்களால் தான் இந்த நிலைக்கு வந்தோம் எனக் கூறும் பெண், ஆண்களைப் பார்த்து அவர்களின் தாயின் பத்தினித் தன்மையைக் கேள்விக்குள்ளாக்கும் சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறார். பெண்ணை இழிவுபடுத்தும் சொற்களை வசையாகக் கொள்வதை ஆமோதித்திருக்கிறது படம்.

எங்கே நம் நனவிலி மனம் தடைபடுகிறது ?

ஸ்லீவ்லெஸ் உடையும், சிகரெட் பிடிக்கும் குணமும் ஒரு பெண்ணைத் தவறாகச் சித்திரிப்பதற்கு இடமளிக்கிறது என்றால், 21ஆம் நூற்றாண்டிலும் எத்தகைய பிற்போக்குப் பின்னணியில் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். பொதுப்புத்தியில் தரம் தாழ்ந்த பெண் என்றாலே இப்படித்தான் என்கிற கட்டமைப்பை காலங்காலமாக வந்த படைப்புகள் ஏற்படுத்தியுள்ளன. ஒரு பெண் தான் விரும்பியதைச் செய்ய இடையூறாக இருக்கும் எவர் மீது வேண்டுமானாலும், பாலியல் புகார் அளிக்க முடியும் ஏற்க முடியுமா?

ஒரு பெண்ணைக் கால் டாக்ஸி ஓட்டுநராகக் காட்சிப்படுத்த முடியாது. மேலும், பொது இடத்தில் ஒரு பெண் சுய இன்பம் செய்து கொள்கிறாள் என்பதனைக்  கற்பனைகூடச் செய்யமுடியவில்லை. இதே வேளையில், ஒரு ஆண் பொதுவெளியில் சுய இன்பம் செய்துகொள்கிறான் என்பதை முற்றாக இல்லவே இல்லை என்று புறந்தள்ளிவிட முடியாது.

மறைபொருள் என்னென்ன :

கடந்தாண்டு #Metoo இயக்கம் இந்தியாவில் பரவலான போது, சின்மயி தன் மீதான பாலியல் துன்புறுத்தலை ட்விட்டர் பக்கத்தில் பகிர்ந்ததன் மூலம், அதற்கு ஆதரவாகப் பலரது கருத்துகளையும், எதிர்மறையாகப் பலரது விமர்சனங்களையும் பெற்றார். அவரது பதிவிற்குக் கமெண்ட்டுகள் செய்தோர் அவரைத் தவறாகச் சித்தரித்து அவருக்குப்பின் அரசியல் உள்ளதென்று கட்டமைக்க முனைந்தனர்.  மாயா–மயி / பேஸ்புக்–ட்விட்டர் என்ற பொருத்தப்பாடுகளை குறும்படம் சுட்டுவதாக ஊகிக்கமுடிகிறது.

உடுமலை சங்கர் ஆணவக் கொலைக்குப் பின், கௌசல்யா பறை இசைக் கலைஞர் சக்தியைத் திருமணம் செய்து கொண்டார். சக்தி மீது சில பெண்கள் குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்தனர். அதில் ஒரு பெண் தான் ஏமாற்றப்பட்டு, கருக்கலைப்பு செய்து கொண்டமைக்காக, மூன்று இலட்சம் வரை இழப்பீடு தவணைமுறையில் தரவேண்டுமென திருமணம் செய்து வைத்தவர்கள் சக்திக்கு அறிவுறுத்தினர். ஆனால், சக்தி மீது குற்றச்சாட்டுகள் இருப்பதும் அது திருமணத்துக்கு முன்னரே கௌசல்யாவிற்குத் தெரியுமென்பதும் சமூகவலைதளங்களில் பரவிய செய்தி. இது மெய்யெனில், தேவ் – அவரது காதலி கதாபாத்திரம் சக்தி – கௌசல்யாவை நினைவுபடுத்துவதை தவிர்க்கமுடியவில்லை.   

இக்குறும்படத்தின், காவல்துறை கைது நடவடிக்கைகளில் சின்மயி–ராஜன் விவகாரம் நினைவுக்கு வருகிறது. ஓலா–ஓட்டுநர்–பேஸ்புக்–அதிகபகிர்வுகள் போன்ற காட்சிப்படுத்தல் ஜூலை 2016இல் தமிழ்நாட்டில் நடந்த நிகழ்வொன்றை நினைவுபடுத்துகிறது. விலாசினி ரமணி என்கிற பெண் 2016 ஜுலை 9ஆம் நாள் ஓலா கேப் புக் செய்து செல்கிறார், அந்த ஓட்டுநர் வேகமாக சென்றதால், வேகமாகச் செல்ல வேண்டாம் என அறிவுறுத்துகிறார். பின், பாதி வழியிலேயே வாகனத்திலிருந்து இறக்கப்படுகிறார். ஓலா வில் கம்ப்ளெயிண்ட் செய்துள்ளார். ஓட்டுநரால் இறக்கப்பட்டதற்காக பணம் தர முடியாதென வாதாடுகிறார். ஒரு கட்டத்தில் ‘கழுத்தை அறுத்துடுவேன், தெரியுமா?’ என ஓட்டுநர் கூற, பின்னொரு ஆட்டோவில் தொடர்ந்து பயணத்தை நிறைவு செய்கிறார். அந்த அனுபவம் குறித்து, அதன் வெளிப்பாடு குறித்து விலாசினி ரமணி முகநூலில் ஜூலை 11 அன்று எழுதிய பதிவு பலராலும் பகிரப்படுகிறது. பின் செய்தியாகிறது. பின் ஓட்டுநர் கைது செய்யப்படுகிறார். (இந்தச் சம்பவம் நடந்த பதினைந்து நாட்களுக்கு முன்னர் ஜூன் 24 2016 அன்று தான் நுங்கம்பாக்கம் இரயில் நிலையத்தில் பகலில் ஸ்வாதி கொலை செய்யப்பட்டிருந்தார்.)

தில்லியில் நடந்த sarvjeeth sing jasleen kaur சம்பவம் தான் என இயக்குநர் சொல்லியிருந்தாலும், அதைத் தமிழ்ப்படுத்த அவர் கையாண்டிருக்கும் உத்திகள் என்பவை எத்தகையவை என்பதே உற்றுநோக்கலின் வழியே வெளிக் கொணரமுடிகிறது. பெயரிடும் முறையில், மாயா, தேவ் என்பது குறியீடுகளாகக் கொள்ளமுடிகிறது. ஆனால், இயக்குநர் கதைச்சொல்லியாகக் காட்டும் பெண்ணிற்குப் பெயரிடவில்லை என்பதும் உற்றுநோக்கத்தக்கது. ஒருவேளை, அந்தப் பெயர்தான், உண்மைக் கதையாக எதைக் கட்டமைக்க முயல்கிறார் என்பதை வெளிப்படுத்தும் துருப்புச்சீட்டாக அமையலாம்
x

படைப்புகளின் நீட்சியில்:

சிகப்பு ரோஜாக்கள் திரைப்படத்தில், மேட்டுக்குடி பெண் மற்றும் போதையில் தள்ளாடும் பெண் தவறிழைப்பதாகக் காட்சிப்படுத்தியிருப்பார் இயக்குநர் பாரதிராஜா. அதன் நீட்சியாக பெண் சித்தரிப்பை இக்குறும்படத்தில் நோக்கவேண்டியிருக்கிறது. ஆனால், இக்குறும்படத்தின் தொடக்கத்தில் உண்மைக்கதையின் அடிப்படையில் என்று வெளிப்படையாகக் குறும்படம் தொடங்குகிறது. எந்த உண்மைக் கதை என்பதை இயக்குநர் வெளிப்படுத்தவேயில்லை.

தமிழில் வெளியாகும் ஏ கிரேட் படங்களைப் போல, பாலுணர்வுச் சொல்லாடல் / காட்சிப்படுத்தல்களை முழுவதும் காட்டிவிட்டு, இறுதியில் ஒரு கருத்து சொல்கிறேன் எனச் சொல்லி தன் முழுக் கதையமைப்பையும் விழிப்புணர்வுக் குறும்படம் என சரிகட்டியிருக்கிறது.  

கருத்து தான் என்ன ?

சமூக ஊடகங்களில் இருப்பவர்களும் உண்மையை அறிவதில்லை. அறியவும் அவர்கள் முற்படுவதில்லை, என்று சமூக ஊடகத்தில் இயங்கும் அனைவரையும் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறது. சமூக வலைதளங்களில் ஒன்று வைரலானால், அதன் மீதான உண்மைத் தன்மையைச் சோதிக்காமல் செய்தியாக்கி வெளியிடுவதாக செய்தி ஊடகங்களின் மீதான நம்பகத்தன்மையைக் கேள்விக்குட்படுத்தியிருக்கிறது.

எதிர்த்தரப்பினர் மீதான தவறைச் சுட்டிக்காட்டி, நாங்கள் குற்றமற்றவர்கள் என்பதை நிரூபித்த பின்னரும், குற்றமற்ற தங்களால் இவ்வுலகில் வாழவே முடியாது என்பதை ஆழமாகப் பதிவிட்டு தற்கொலை தான் இதற்குத் தீர்வென்பதாகக் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

·         *நீதியின் பக்கம் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள்,.

·         *அறம் தோற்கடிக்கப்படும்.,

·         *உண்மையைத் தான் நிரூபிக்க வேண்டும்,

·         *பொய்யை நிரூபிக்க வேண்டிய தேவையில்லை

போன்றவற்றை இக்குறும்படம் வலிந்து பேசுகிறது. இதனால், குற்றம் சுமத்தப்பட்டோர் பொதுவெளியில் உயிர் வாழ்தல் குறித்த அச்சத்தை இக்குறும்படம் ஏற்படுத்தி, உயிர் துறத்தல் தான் புனிதம் என்பதைக் கட்டமைக்க முயல்கிறது.

என்ன தீர்வைத் தந்திருக்க வேண்டும்

ஆண் தான் குடும்பத்தின் அடிநாதமாக இருக்கிறான். ஆணை மையமிட்ட சமூகமாகவே இன்னமும் குடும்பங்கள் இயங்குகின்றன. மகன் மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டதால் தாய் இறந்து விடுவதாகக் காட்சிப்படுத்தப்படும் இக்குறும்படத்தைப் பார்த்து புலகாங்கிதம் அடைவோர் இருக்கும் இச்சமூகத்தில்தான் தன்னுடைய மகன் குற்றமற்றவன் என்பதை நிரூபிக்கத் தள்ளாத வயதிலும் அற்புதம் அம்மாள் என்கிற தாய் போராடி வருகிறார் என்பதை மறுக்க முடியாது.

பொய்ப் பதிவுகள் பகிரப்படக்கூடாது. பொய்ப் பதிவுகள் பகிர்ந்தால் சட்டம் தண்டிக்கும். குற்றமற்றவற்றவர்கள் தண்டனை அனுபவிக்க மாட்டார்கள் என மிகவும் நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டிய குறும்படப் படைப்பு, பலரது நம்பிக்கையைத் தகர்ப்பதற்கான வாயில்களையே திறந்துவிட்டிருக்கிறது.

நிறைவாக,

      #Metoo இயக்கம் பரவலான போது விலாசினி ரமணி எழுதிய முகநூல் பதிவின் ஒரு பகுதி இங்கே குறிப்பிடப்படவேண்டியது.

      ”எவ்வளவு தெளிவுடனும் தைரியத்துடனும் நாம் இருந்தாலும் இயங்கினாலும், அவற்றையும் மீறி நம்மைக் குலைத்துப்போடும் சமூகமாகத்தான் இது இயங்குகிறது. வன்முறையையும் நிகழ்த்திவிட்டு, அதைப்பேசினால் இங்கு நடக்கக்கூடியவை இரண்டுதான். ஒன்று Vivtim-blaming. மற்றொன்று Victimhood claim செய்வதாக ஏளனம்.

பெண்வெறுப்பு, பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் என்பது வெறும் ‘சம்பவங்கள்’ அல்ல. ஒரு அநீதி நிகழ்ந்தவுடன், அதை அம்பலப்படுத்தி, நீதியைப் போராடியாவது பெற்று, அப்படியே இயல்பு வாழ்க்கைக்கு இன்பமாகத் திரும்புதல் போல, பெண் வெறுப்பு என்பது தொடர் நிகழ்வு. ஒரு முழு வாழ்க்கைக்கான பாதிப்பு. சில வன்முறைகளுக்கான தண்டனையை எந்த சட்டமும் நீதியும் வழங்க முடியாது. நீதி வேண்டாம். கேட்பதற்குக் காதுகள் கூட இல்லாத நிலையில் தான் இத்தனை வன்முறைகளையும் எதிர்கொண்டு அமைதிகாத்து வருகிறோம். இன்று நீங்கள் கேட்கும் கதைகள் எண்ணிக்கையிலும் ஆழத்திலும் பத்து சதவீதம் கூட இருக்காது. இன்னும் எத்தனையோ ஆயிரம் பெண்கள் பேசாமல் தான் இருக்கிறோம்,. ஒன்றைப் பேசினால் அதற்கான மோசமான எதிர்வினையில் வாழ்நாளெல்லாம் வாயடைத்து மற்றொன்றை மறைத்துவிடுகிறோம்”

இப்பதிவை நம்மால் மறுக்கமுடியாது. பெண்களை உயர்வுபடுத்தவேண்டாம். அவர்களையும் தன்னைப் போன்ற சக உயிராகப் பேண வேண்டும் என்பதே அடிப்படையான கருத்து. ஆனால், இங்கு பெண்களை இழிவு படுத்தும் படைப்புகளைக் கொண்டாடிக்களிக்கும் சமூகமாக நாம் இருக்கிறோம். கிளப்புல மப்புல திரியுற பொம்பள என்னடி பண்ணுற செந்தமிழ் நாட்டுல… என்ற (ஆணாதிக்கப்) பாடல் மூலம் பரவலாக அறியப்பட்ட ஹிப்ஹாப் தமிழா ஆதியை நவீன பாரதியாராகக் கொண்டாடிய சமூகத்தில் இந்த யுவர் ஷேம்ஃபுல்லி 2 படைப்பும் வெகுவாகப் பாராட்டுப்படுவது வியப்பிற்குரியதன்று.

யுவர் ஷேம்ஃபுல்லி 2 பெண்களுக்கு எதிரானது என்பதை உறுதிப்படுத்த முனையும் இதே வேளையில், இக்குழுவினரால் இதற்கு முன்னர் எடுக்கப்பட்ட யுவர் ஷேம்ஃபுல்லி குறும்படம் பெண்களுக்கெதிரான வன்புணர்வை மையமிட்டுப் பேசுயிருப்பதையும் முற்றாக மறந்துவிட முடியாது.

எவ்வளவு தான் முற்போக்கு பேசினாலும் இன்னமும் சமூகத்தில் இழையோடும் ஆணாதிக்கத்தை நோக்கும் போது, எழுத்தாளர் வசுமித்ரவின் பின்வரும் வரிகள் தான் நிழலாடுகின்றன.

பெண்கள் சபிக்கப்பட்ட தேவதைகள்

ஆண்கள் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட சாத்தான்கள்

–த.க.தமிழ்பாரதன்

புதுதில்லி

02.03.2019